Michel, fils des âges farouches – Pierre Maurel

Michel is een freelance radioverslaggever van in de veertig. Sinds enige tijd probeert hij zijn politieke en artistieke aspiraties te verzoenen met de ontberingen die het lot hem heeft toegebracht, maar zonder veel succes. Het is niet gemakkelijk om enthousiasme en doorzettingsvermogen te behouden in de schaduw van de startup-natie van de Macron-jaren.

Maar Michel weet ook te genieten van de goede momenten van het leven, zoals het aankondigen van de geboorte van zijn kleindochter aan een oude vriend tussen twee reportages over de stakende spoorwegarbeiders, of het genieten van een stukje kaas voor een zonsondergang landschap.

Maar omdat hij het te druk heeft met zijn eigen beslommeringen, heeft hij zijn ouders niet ouder zien worden. En hij moet de feiten onder ogen zien: hun onophoudelijke geruzie over de kleine dingen van het dagelijks leven verhult niet hun onvermijdelijk verlies van autonomie. En het lijkt er tegen alle verwachtingen in op dat hij de aangewezen persoon is om oplossingen te vinden, ook al kan hij nauwelijks voor zichzelf zorgen. “Ouderdom is een schipbreuk,” schreef Chateaubriand, “en mijn reddingsboot is piepklein,” moppert Michel.

Pierre Maurel aarzelt niet om in dit nieuwe opus van Michels avonturen zijn grote en mollige held te mishandelen, door hem in grimmige en burleske situaties te storten. Maar het is om ons er beter aan te herinneren dat uiteindelijk het enige wat ons de kracht geeft om vol te houden, de aandacht is die we aan anderen geven in al zijn vormen: vriendschap, wederzijdse hulp, de strijd en dan, natuurlijk, de liefde.