François de Coninck, “J’ai de la chance”

Beschrijving

“J’ai de la chance biedt ons een duizelingwekkende duik in de existentiële, emotionele of seksuele eenzaamheid van een wereld die toch hyperverbonden is. Wie heeft nooit uit nieuwsgierigheid, vermoeidheid of wanhoop aan Google een vraag gesteld waarop geen antwoord lijkt te bestaan? François de Coninck vroeg Google vanaf verschillende computers (en dus vanaf verschillende gebruikersprofielen), met vragen als: “Waarom mijn man”, “Waarom mijn vrouw”, “Waarom meisjes”, “Waarom verlangen”, “Waarom kunstenaars”, … en men moet een verbazingwekkende gelijkenis constateren in de teruggestuurde suggesties, alle profielen samen. J’ai de la chance roept dus fundamentele vragen op over de plaats die Google in ons dagelijks leven heeft ingenomen, in een tijd waarin het aantal opdringerige spraakassistenten toeneemt. De bijzonderheid van het project ligt ook in de vorm: de auteur stuurde zijn schermopnames naar Damien De Lepeleire, die ze omzette in aquarellen. Dit werk past in een meer globale benadering van de herinterpretatie van het begrip stilleven: in plaats van appels en peren in schalen te schilderen, schildert Damien De Lepeleire letters. Deze praktijk van typografie uit de vrije hand, die doet denken aan de kalligrafiekunst, laat geen ruimte voor berouw en levert een resultaat op dat van nature onvolmaakt is (de grootte van de letters, of die van de ruimtes die ze scheiden, zijn variabel). Deze onvolmaaktheid lijkt een tegenwicht te vormen voor de digitale strengheid van lettertypes zoals ze op een scherm verschijnen. Maar heeft Steve Jobs ons er tenslotte niet vaak aan herinnerd dat de Mac zonder zijn passie voor kalligrafie en typografie waarschijnlijk nooit zou hebben bestaan?

Pierre-Yves Desaive, kunsthistoricus en criticus, conservator hedendaagse kunst aan de Koninklijke Musea voor Schone Kunsten van België.